Συχνές ερωτήσεις για το HoloBIM

Το πρόγραμμα σχεδιάζει έτσι τις πλάκες σε περίπτωση που αυτές χωρίζονται με ελεύθερη παρυφή, για να ικανοποιούνται οι ζητούμενες σχετικές υπερκαλύψεις πλακών (βρισκόμενες σε υψομετρική διαφορά κλπ).

Βέβαια ο κανόνας είναι ο εξής -> Η υπερκάλυψη θα συμβεί εάν:

• - Οι ελεύθερες παρυφές απέχουν απόσταση μικρότερη ή ίση με την τρέχουσα έλξη (0.05)
• - Είναι στις εκατέρωθεν παρειές τοιχίου ή δοκού ή τοίχου κλπ

Επομένως για να φτιάξει κανείς το φανάρι της σκάλας (που ούτως ή άλλως θα πρέπει να είναι > 0.05) θα πρέπει να μειώσει την έλξη σε μικρότερη τιμή (από το Menu Έλξη -> Μέγεθος Βήματος Έλξης).

Αυτό που μπορώ να κάνω είναι ή να τον δώσω σαν έναν ενιαίο πρόβολο (Π4 στο παράδειγμα) ή να τον δώσω σαν περισσότερους τετράπλευρους προβόλους (Π6 και Π3 στο παράδειγμα).

Αυτό που είναι σωστό να κάνω είναι, να δώσω περισσότερους τετράπλευρους προβόλους (Π6 και Π3 στο παράδειγμα).

Παρατήρηση: Με αντίστοιχο τρόπο αντιμετωπίζουμε ένα τραπεζοειδές μπαλκόνι ανοίγματος π.χ. στο ένα άκρο 1.0m και στο άλλο 2.0m και σ' αυτή την περίπτωση πρέπει να δώσουμε περισσότερες από μία πλάκες ώστε να προσεγγίσουμε καλύτερα το πρόβλημα.

Στην γεωμετρία κτιρίου εάν δεν είναι επιλεγμένο το check box κανονικός όροφος, τότε το πρόγραμμα καταλαβαίνει ότι ο όροφος αυτός δεν είναι ενεργός ως προς τους ελέγχους που αφορούν την συμμετοχή του στον ικανοτικό (πχ επάρκεια τοιχίων και θέση τοιχίων ).

Ειδικά δε για την τελευταία στάθμη το πρόγραμμα σε περίπτωση που αποχαρακτηριστεί ο όροφος τη θεωρεί ως απόληξη κλιμακοστασίου με τις ανάλογες από τον κανονισμό απαλλαγές.

Μέσα στην ήδη σχεδιασμένη πλάκα, με την εντολή ελεύθερη παρυφή, περιγράφουμε την οπή σχεδιάζοντας τις 4 πλευρές της. Κατόπιν πατώντας το εικονίδιο οπή μέσα στην πλάκα που μόλις σχεδιάσαμε, αυτή εξαφανίζεται και απομένει η πρώτη σχεδιασμένη πλακά με την οπή σε κάποιο σημείο της επιφανείας της. Ενναλακτικά, μπορούμε απλώς να σβήσουμε την πλάκα που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή της οπής.

Προσοχή: Σε περίπτωση όπου η οπή είναι αρκετά μεγάλη ώστε υπάρχει περίπτωση να επηρεάζεται η στατική λειτουργία της πλάκας τότε θα πρέπει να δημιουργήσουμε τα επιμέρους κατάλληλα συστήματα πλακών έτσι ώστε η στατική ισορροπία του συστήματος να μην επηρεαστεί (εικόνα 3).

1ος Τρόπος: Εισαγωγή ράβδου μέσα από την δημιουργία του ορόφου:

Ενώ βρισκόμαστε στην δημιουργία ορόφου επιλέγουμε δημιουργία δοκού από την αριστερή μπάρα εργαλείων και πατάμε το εικονίδιο της διαγώνιας ράβδου. Αμέσως εμφανίζεται το τρισδιάστατο μοντέλο της κατασκευής. Με το πλήκτρο Control πατημένο επιλέγουμε τα υποστυλώματα στο τρισδιάστατο μοντέλο, στα οποία θα εδραστεί η δοκός και αμέσως μετά εμφανίζεται το παράθυρο στο οποίο μπορούμε να ορίσουμε τα ύψη των 2 κόμβων της νέας δοκού.

Πατώντας ΟΚ εμφανίζεται ένα νέο παράθυρο στο οποίο μπορούμε να ορίσουμε το υλικό τις διαστάσεις καθώς και τα φορτία και της δοκού. Στην συνέχεια μπορούμε να δούμε στο τρισδιάστατο μοντέλο ότι η δοκός έχει σχηματιστεί (με μπλε χρώμα).

Η δοκός αυτή υπολογίζεται στον αντισεισμικό αλλά δεν διαστασιολογείται.

2ος Τρόπος: Εισαγωγή κόμβων - ράβδων στις επιλύσεις και μέσα από το 3D χωρικό μοντέλο:

Με την επιλογή Εισαγωγή κόμβου έχουμε την δυνατότητα αφού δημιουργήσουμε νέους κόμβους στην συνεχεία αυτοί να ενωθούν μέσω ράβδων. Η εισαγωγή γίνεται επιλέγοντας μια υπάρχουσα ράβδο (Επιλογή > ράβδος και στην συνέχεια κλικάρουμε πάνω στην ράβδο που θέλουμε). Στην συνεχεία από το μενού Μοντέλο > Δημιουργία κόμβου όποτε και εμφανίζεται το παρακάτω πλαίσιο διάλογου όπου και καθορίζουμε το σημείο εισαγωγής του κόμβου πάνω στην ράβδο.

Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία και για τo δεύτερo κόμβο. Όταν και οι δυο κόμβοι που αποτελούν τα άκρα της νέας ράβδου έχουν δημιουργηθεί μπορούμε να τους επιλέξουμε και του δύο μαζί (Επιλογή > Κόμβος και στην συνέχεια κλικαρουμε πάνω στους 2 κόμβους). Τέλος, από το μενού Μοντέλο > Δημιουργία ράβδου.

Κάθε ράβδος ή κόμβος που δημιουργείται έχει τις δικές του ιδιότητες. Ο μηχανικός έχει την δυνατότητα να τροποποιήσει αυτές τις ιδιότητες είτε των υπαρχόντων κόμβων και ράβδων είτε των νέων που εισάγει ο ίδιος. Επιλέγοντας για παράδειγμα έναν κόμβο (Επιλογή > κόμβος) , ενεργοποιείται το εικονίδιο των ιδιοτήτων (μενού Μοντέλο > Ιδιοτητες).

Έχουμε την δυνατότητα να ορίσουμε τους βαθμούς ελευθερίας του κόμβου και να προσθέσουμε δυνάμεις που επιδρούν στον κόμβο σε οποιαδήποτε από τις τρεις διευθύνσεις (χ,ψ,z). Με τον ίδιο τρόπο μπορούν να τροποποιηθούν και οι ιδιότητες μιας υπάρχουσας ράβδου.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε περίπτωση που ο χρήστης μεταβάλει το σκελετό του κτιρίου (πχ αλλάξει τις διαστάσεις κάποιων δομικών στοιχείων) , οπότε και το χωρικό μοντέλο δημιουργείται εκ νέου, τότε οι κόμβοι και οι ράβδοι που έχουν εισαχθεί από τον χρήστη, διαγράφονται. Γι’ αυτό, οι πιθανές προσθήκες κόμβων και ράβδων, θα πρέπει να γίνεται ως τελευταίο βήμα πριν τον αντισεισμικό και εφόσον έχουμε καταλήξει στην τελική μορφή του φορέα. Μετά την αλλαγή των ιδιοτήτων απαιτείται επανεπιλογή του φορέα.

Πράγματι, στον ξυλότυπο της μελέτης για το πολεοδομικό γραφείο το μεν απλό τοιχίο έχει μία ταμπέλα ενώ το τοιχίο σαν σύνθετο στοιχείο, έχει τέσσερεις. Και οι τέσσερεις όμως ταμπέλες είναι απαραίτητες εφόσον ο ξυλότυπος που δημιουργείται δεν είναι μόνο για τυπικούς λόγους αλλά προορίζεται και για την κατασκευή του κτιρίου.

Το όνομα του σύνθετου τοιχίου Σ2, χρειάζεται για να γίνεται η επιλογή και οι τροποποιήσεις των συνολικών διαστάσεών του π.χ. του πάχους.

Τα στοιχεία με τα οποία θα δοθεί και θα υλοποιηθεί το σιδέρωμα του κτιρίου είναι τρία:

• (α) ο κορμός Τ2 του Σ2
• ((β) το αριστερά ακραίο-κολωνάκι a0-2 του Σ2
• ((γ) το δεξί ακραίο-κολωνάκι a2-0 του Σ2

Τα 3 παραπάνω ονόματα τα χρειάζεται ο σιδεράς για να γράψει την παραγγελία, να κόψει και να πακετάρει τα σίδερα, αλλά και ο μηχανικός τα χρειάζεται για να μπορεί να τα καλέσει και να αλλάξει τις ιδιότητές τους π.χ. τις διαστάσεις, τις ράβδους, τα τσέρκια κ.τ.λ.

Παρατήρηση: Μπορώ να μετατρέψω μια σύνθετη διατομή σε απλό τοιχίο, επιλέγοντας στην εισαγωγή με δεξί πλήκτρο του mouse ‘Αποσύνθεση’ καθώς επίσης και αντίστροφα, να μετατρέψω ένα απλό τοιχίο σε σύνθετο στοιχείο, επιλέγοντας με δεξί πλήκτρο του mouse ‘Σύνθεση’.

Από τις 2 λύσεις που απεικονίζονται στην παραπάνω οθόνη, δεν είναι σωστή ούτε η πρώτη περίπτωση ούτε η δεύτερη επειδή δεν εξυπηρετούν το σιδέρωμα.

1η λύση (αποδεκτή): Μη τυποποιημένο σύνθετο στοιχείο:

Επιλέγουμε τα δύο απλά τοιχία Κ1 και Κ2 μαζί και ζητούμε ‘σύνθεση’. Τότε, δημιουργείται το σύνθετο στοιχείο Σ1-2 * οπότε το κατασκευαστικό σχέδιο του γάμμα υποστυλώματος δημιουργείται πλήρες. Η ατέλεια αυτής της λύσης οφείλεται στην αδυναμία άμεσης τροποποίησης των διαστάσεων του γάμμα στοιχείου π.χ . αύξηση του πάχους του ενός σκέλους.Για να αλλάξει μία οποιαδήποτε διάσταση του στοιχείου, πρέπει να γίνει πρώτα ‘αποσύνθεση’ του Σ1-2*, να αλλάξει η διάσταση της διάστασης του κάθε τοιχίου και στη συνέχεια να γίνει πάλι ‘σύνθεση. των δύο τοιχίων.

Παρατήρηση: ο αστερίσκος δίπλα στο όνομα του στοιχείου Σ1-2* υποδηλώνει ότι πρόκειται για στοιχείο που έχει προκύψει από χειροκίνητη σύνθεση, δηλαδή υποδηλώνει ότι το στοιχείο Σ1-2* δεν είναι τυποποιημένο σύνθετο στοιχείο.

2η λύση (συνιστάται): Τυποποιημένο σύνθετο στοιχείο:

Η λύση αυτή δίνει το ίδιο αποτέλεσμα με την προηγούμενη λύση, δεν έχει όμως το μειονέκτημά της. Η τροποποίηση των διαστάσεων της γάμα διατομής γίνεται κατευθείαν χωρίς να είναι αναγκαίο να γίνει πρώτα ‘αποσύνθεση’.

Παρατήρηση: Δίπλα στο όνομα του στοιχείου Σ1-2 δεν υπάρχει αστερίσκος που υποδηλώνει ότι πρόκειται για τυποποιημένο σύνθετο στοιχείο.

Θα δοθεί πρώτα το ασανσέρ ως τυποποιημένη διατομή, στη συνέχεια θα δοθεί το πρόσθετο κομμάτι του τοιχίου, αμέσως μετά θα γίνει αποσύνθεση του ασανσέρ και τέλος θα γίνει σύνθεση όλων των στοιχείων.

Παρατηρήσεις:

(1) Το τελικό στοιχείο που προκύπτει δεν είναι τυποποιημένο, θα μπορούσε επομένως να δοθεί το ασανσέρ και με επιμέρους τοιχία.

(2) Για να μπορέσει να αποτελέσει ένα στοιχείο, κομμάτι του σύνθετου, πρέπει να δοθεί σαν τοιχίο έστω και αν δεν είναι αρκετά μεγάλο για να χαρακτηριστεί ως τοιχίο.

Η χρήση των απλών τοιχίων προορίζεται μόνο για την δημιουργία μη τυποποιημένων σύνθετων διατομών όπως του προηγούμενου παραδείγματος ή του επόμενου παραδείγματος.

Στους ξυλοτύπους πρέπει να υπάρχουν μόνο σύνθετα στοιχεία.

Παρατηρήσεις:

(1) Μόνο για λόγους συμβατότητας παλιών μελετών, υποστηρίζονται ακόμα στους ξυλοτύπους και απλά τοιχία.

(2) Τα αποτελέσματα τόσο των επιλύσεων όσο και των διαστασιολογήσεων είναι τα ίδια, είτε έχουμε χρησιμοποιήσει απλά τοιχία είτε σύνθετα στοιχεία.

Δεν κάνουμε τίποτα διαφορετικό από αυτό που κάνουμε στα απλά υποστυλώματα. Το πρόγραμμα αναγνωρίζει το σύνολο των στοιχείων που αποτελούν το σύνθετο στοιχείο και δημιουργεί (αυτόματα ή με την επιλογή του χρήστη) ένα ενιαίο πέδιλο το οποίο φορτίζει με την συνισταμένη δύναμη και τις συνισταμένες ροπές.

Επιλέγουμε το μενού σκελετός > στοιχεία > σκάλα > δημιουργία σκάλας ή επιλέγοντας το αντίστοιχο εικονίδιο της σκάλας. Στην συνέχεια επιλέγουμε ‘Γραμμή ανάβασης’ και σχεδιάζουμε με το ποντίκι την γραμμή ανάβασης της σκάλας συμφώνα με το αρχιτεκτονικό σχέδιο.

Όταν ολοκληρώσουμε, πατάμε δεξί πλήκτρο στο ποντίκι > Εφαρμογή, οπότε και θα ανοίξει το πλαίσιο διαλόγου των ιδιοτήτων ώστε να τροποποιήσουμε εάν θέλουμε τις ιδιότητες της σκάλας. Τέλος, πατάμε ΟΚ ώστε να δημιουργηθεί η σκάλα.

Αρχικά δίνουμε από τη γεωμετρία κτιρίου δυο ή τρεις υπόγειες στάθμες με σκοπό να έχουμε ετοίμους τους κόμβους, οι οποίοι θα μας χρειαστούν στη συνέχεια για να εφαρμόσουμε τα οριζόντια επικόμβια φορτία.

Κατόπιν σχεδιάζουμε την πισίνα δίνοντας τοιχία στατικώς ενεργά 2 ή 2.5 μ και συμπληρώνοντας τα κενά με τοιχία πλήρωσης. Ο πάτος της πισίνας θα είναι κοιτόστρωση με το ύψος των συνδ. δοκαριών ίσο με το πάχος της πλάκας. Κατόπιν πριν κάνουμε αντισεισμική επίλυση του φορέα επιλεγούμε έναν ένα τους κόμβους και δίνουμε την οριζόντια φόρτιση με σκοπό να προσομοιάσουμε την τριγωνική κατανομή των γεωστατικών τάσεων. Δίνουμε μόνο τις γεωστατικές τάσεις γιατί η δυσμενέστερη περίπτωση είναι αυτή με την πισίνα άδεια.

Προσοχή όμως , σε περίπτωση που χρειαστεί να κάνουμε ξανά στατική επίλυση του φορέα γιατί π.χ. αλλάξαμε την διάσταση ενός τοιχίου τότε οι οριζόντιες φορτίσεις θα έχουν χαθεί και θα πρέπει να τις ξαναδώσουμε.

Για πισίνες μεγάλων διαστάσεων και πολύπλοκης κάτοψης συνιστάται η χρησιμοποίηση κάποιου εξειδικευμένου προγράμματος.

Επιλέγουμε την πλάκα που θέλουμε να υποβιβάσουμε ή να ανεβάσουμε και κάνοντας δεξί κλικ > ιδιότητες > επιλέγουμε κλίση. Εκεί επιλέγουμε τον τρόπο περιγραφής της κλίσης π.χ. δύο σημεία και κλίση ή με τρία σημεία.

Αν επιλέξουμε την πρώτη μέθοδο : Διαλέγουμε δυο αντιδιαμετρικά σημεία της πλάκας ώστε να ορίσουμε έναν άξονα γύρω από τον οποίο θα στραφεί η πλάκα. Μπορούμε να επιλέξουμε τα σημεία είτε με το ποντίκι μέσα από το σκαρίφημα της παλάκας, είτε με συντεταγμένες( Προτείνονται οι συντεταγμένες ώστε να είμαστε απολύτως σίγουροι για την διεύθυνση του άξονα). Εν συνεχεία, επιλέγουμε την κλίση που θέλουμε ( μικρότερη της μονάδας).

Όταν ολοκληρώσουμε τις αλλαγές σε μια πλάκα από το μενού «Κλίση», πρέπει οπωσδήποτε να πατήσουμε ‘Εφαρμογή’ για να ληφθούν υπόψη οι αλλαγές από το πρόγραμμα.

Εάν τώρα επιλέξουμε να κάνουμε την περιγραφή με τρία σημεία, πρέπει να κλικάρουμε πάνω στο σκαρίφημα τις πλάκας επιλέγοντας 2 δυο σημεία στην ίδια πλευρά της πλάκας (πχ στις 2 γωνίες) και το τρίτο σημείο, απέναντι από τα 2 πρώτα, έτσι ώστε να οριστεί το επίπεδο της πλάκας. Στην συνέχεια αλλάζουμε το Δz των σημείων, ανάλογα με την κλίση που θέλουμε. Όπως και πιο πάνω, θα πρέπει κατόπιν να πατήσουμε ‘Εφαρμογή’.

Προσοχή όμως η υψομετρική διαφορά μπορεί να είναι το μέγιστο μέχρι 1 μέτρο. Αν είναι μεγαλύτερη συνιστάται να δοθεί ως ξεχωριστή στάθμη.

Όπως είναι γνωστό Nv,i = NShearWalls, i / NTotal,i, όπου i = X, Y. Η διαδικασία είναι η εξής:

Για κάθε υποστύλωμα, προβάλλει τις τοπικές τέμνουσες στην καθολική διεύθυνση χ και προσθέτει αλγεβρικά την συνεισφορά της τοπικής χ και ψ διεύθυνσης στην καθολική χ. Υπολογίζει την απόλυτη τιμή της. Προσθέτει για όσους στύλους είναι τοιχία. Διαιρεί το άθροισμα με τη συνολική. Ομοίως για την καθολική ψ διεύθυνση. Το Nv υπολογίζεται μόνο για σεισμό κατά Χ ή Υ αντίστοιχα (δηλ, Ex ή Ey από CQC και όχι με συνδυασμούς) και μάλιστα χωρίς τυχ. εκκεντρότητα.

Σύμφωνα με τον αλγόριθμο του HoloBIM για να συμπεριφέρεται ένα δοκάρι σαν πρόβολος, θα πρέπει στο ένα του άκρο να έχει την μέγιστη τιμή της στατικής ροπής (θετική για πεδιλοδοκό, αρνητική για κανονικό δοκάρι), στο άλλο του άκρο την ελάχιστη σχεδόν μηδενική τιμή [μικρότερο του 2,5% της μέγιστης τιμής] και να μην αλλάζει ενδιαμέσως πρόσημο με σημαντική τιμή.

Έτσι, πέρα από τα δοκάρια που εμφανίζονται σαν πρόβολοι με την κλασική γεωμετρική έννοια, και δοκάρια που καταλήγουν σε έμμεσες στηρίξεις στα άκρα τους μπορεί να παρουσιάζουν συμπεριφορά προβόλου!

• • Υπολογισμός θεωρητικού ανοίγματος l = 1.05 * ln όπου ln = Το καθαρό άνοιγμα μεταξύ των στηρίξεων.
• • Προσεγγιστικός υπολογισμός απόστασης μεταξύ διαδοχικών σημείων μηδενισμού της ροπής σε πρόβολο lo = 1.50 * l, σε άλλες περιπτώσεις lo = 0.70 * l
• • Υπολογισμός συνεργαζόμενου πλάτους. Για διατομή μορφής Γ: Beff = bw + ( lo/10) Για διατομή μορφής Τ: Beff = bw + lo/10 + lo/10 Όπου lo και l’o υπολογισμός (Β) ως άνω αριστερά και δεξιά.

Θετικές καμπτικές ροπές είναι εκείνες που, στο τοπικό σύστημα συντεταγμένων της ράβδου, εφελκύουν τις θετικές ίνες του στοιχείου!
Εικόνα: Θετικές (κόκκινες) και αρνητικές (μπλε) ίνες των στοιχείων, και τοπικά συστήματα συντεταγμένων των αντίστοιχων ράβδων (ο τοπικός άξονας x έχει πάντοτε την κατεύθυνση της ράβδου)

Το πρόγραμμα παρουσιάζει ανά στάθμη:

• - το κέντρο βάρους ορόφου (ρόμβος)
• - και το κέντρο διαφράγματος (κύβος)

Σε περίπτωση σεισμικής επίλυσης το πρόγραμμα εκτός των παραπάνω εμφανίζει και τον

• - πόλο περιστροφής του ορόφου (δίσκος)

Το κέντρο βάρος ορόφου, ή αλλιώς μάζας ορόφου, εξαρτάται από την κατανομή των φορτίων στις ράβδους του ορόφου. Το κέντρο διαφράγματος εξαρτάται από γεωμετρία των πλακών που το αποτελούν και από τα πάχη αυτών. Ο πόλος στροφής του ορόφου εξαρτάται από τις ακαμψίες των στοιχείων του ορόφου.

Από την κύρια οθόνη της μελέτης επιλέγω Παράμετροι -> Παράμετροι Επιλύτη και αυξάνω την Μέγιστη Ιδιομορφή σε π.χ. 40.

Εναλλακτικά μπορώ να επιλέξω κατανομή μαζών στα διαφράγματα, όπου απαιτείται λιγότερο πλήθος ιδιομορφών.

Σε πολλές περιπτώσεις κτιρίων ιδίως σε κτίρια με μεγάλη ανομοιομορφία δυσκαμψιών ή συγκέντρωση μαζών σε επιλεγμένα στοιχεία, είναι δυνατόν τα στοιχεία αυτά να συγκεντρώνουν πλήθος ιδιομορφών και μεγάλο μέρος αυτών παρουσιάζεται συνήθως με ιδιοπερίοδο κάτω και από Τ=0.03 Sec.

(Γιατί π.χ., αν σε ένα 8όροφο κτίριο με πυλωτή, ξεκινήσουμε με τοιχία 2.00m στην πυλωτή, αλλά αρχίσουμε να μειώνουμε τη διατομή καθώς ανεβαίνουμε, τότε δε θα έχουμε επάρκεια τοιχίων στην οικοδομή.)

Ο ορισμός του nv είναι: ο λόγος της σεισμικής τέμνουσας που αναλαμβάνουν τα τοιχία προς την συνολική τέμνουσα, στη βάση του κτιρίου. Πρέπει να ξέρετε ότι, ιδιαίτερα σε υψηλά κτίρια, η τέμνουσα που αναλαμβάνουν τα τοιχία είναι μικρή (πολλές φορές μάλιστα αρνητική) ώστε το nv στους ανώτερους ορόφους είναι πάντοτε πολύ μικρό, πολύ μικρότερο του 0.60. Το θέμα αυτό έχει να κάνει και με την ρύση σε υψηλά κτίρια πρέπει να χρησιμοποιούμε μικτό σύστημα διατμητικών τοιχωμάτων(τοιχίων) και πλαισίων(υποστυλωμάτων), ώστε στους κατώτερους ορόφους να λειτουργούν τα τοιχία και στους ανώτερους τα υποστυλώματα. Άρα το nv αναφέρεται μόνο στο ισόγειο.

Στην γεωμετρία του κτιρίου θα περιγράφεται το υπόγειο ως υπέργεια στάθμη και θα περιγράφονται τα τοιχία πλήρωσης στη στάθμη του ισογείου. θα πρέπει επίσης να υπάρχει και μια ενδιάμεση στάθμη με την οποία θα δηλώνεται το frame των φεγγιτών και στην συγκεκριμένη στάθμη θα υπάρχει πλάκα οροφής. Δεν θα υπάρχει πλάκα στην 1η στάθμη (ισόγειο)

Τα FREE υποστυλώματα και τοιχία δεν σημαίνουν ότι είναι ασύνδετα με τα συντρέχοντα δοκάρια! Απλά αυτά δεν ακολουθούν την γεωμετρία της οροφής τους, δηλαδή δεν σφηνώνουν στις πλάκες της οροφής, αλλά έχουν το ύψος που θέλει ο χρήστης! Και τούτο ώστε το βάρος τους και η ακαμψίας τους να υπολογίζεται με το επιθυμητό ύψος από τον χρήστη!

Εάν στον όροφο δεν υπάρχουν πλάκες τότε τα δοκάρια θα ακολουθήσουν το ύψος των υποστυλωμάτων. Αν δεν μπουν οι πλάκες τότε οι ακαμψίες των δοκών προσαυξάνονται με τον κανόνα του Steiner λόγω της απόκλισής τους από το επίπεδο ορισμού των κύριων κόμβων, που είναι το επίπεδο των ορόφων!
Το θέμα λοιπόν εδώ είναι να φέρουμε τους κύριους κόμβους (κίτρινους) στο επιθυμητό επίπεδο και αυτό γίνεται εδώ με την μείωση του ύψους του ορόφου.

Στις κεντρικές παραμέτρους του κτιρίου, υπάρχουν οι Παράμετροι Επιλύτη … Στο menu αυτό υπάρχει η παράμετρος Στηρίξεις Διαφραγμάτων Υπογείων, η παράμετρος αυτή ορίζει τους βαθμούς ελευθερίας του διαφράγματος -και συνεπώς τους αντίστοιχους βαθμούς ελευθερίας των κόμβων που συντρέχουν σ’ αυτό το διάφραγμα- του υπογείου και γενικότερα όλων των υπογείων σε περίπτωση περισσοτέρων του ενός υπογείων.

Οι βαθμοί ελευθερίας του διαφράγματος είναι 3: δx, δy, φ

• Η επιλογή Ελεύθερες, αφήνει ελεύθερους τους τρεις βαθμούς ελευθερίας δx, δy, φ.
• H επιλογή Ακλόνητες, δεσμεύει και τους τρεις βαθμούς ελευθερίας, δηλαδή δx=δy=φ=0.0
• H επιλογή Ελαστικές, δίνει ελαστικό περιορισμό στους δύο βαθμούς ελευθερίας δx και δy με ελαστική σταθερά ίση με το k του εδάφους της συγκεκριμένης μελέτης.

Η επιλογή της τιμής αυτής της παραμέτρου συνιστάται να λαμβάνεται με τους πιο κάτω κανόνες:

• • Εφόσον δεν έχουν εισαχθεί τοιχία πλήρωσης στην περίμετρο του κτιρίου αλλά στην πράξη πρόκειται να κατασκευαστούν, συνιστάται να λαμβάνεται Ακλόνητες
• • Εφόσον δεν έχουν εισαχθεί τοιχία πλήρωσης στην περίμετρο του κτιρίου και υπάρχει αμφιβολία στην ακλόνητη δέσμευση της πλάκας του υπογείου, συνιστάται να λαμβάνεται Ελαστικές.
• • Εφόσον έχουν εισαχθεί τοιχία πλήρωσης, έστω και σε τμήμα της περιμέτρου του υπογείου, η επιλογή που συνιστάται είναι Ελεύθερες.

Το κέντρο διαφράγματος υπολογίζεται από τα γεωμετρικά κέντρα των επιμέρους πλακών που αποτελούν το διάφραγμα λαμβάνοντας υπόψη τα φορτία 1.00*G+0.30*Q μόνο των πλακών. Για την εύρεση συνολικής ροπής αδράνειας του διαφράγματος εφαρμόζεται ο κανόνας του Steiner και για την εύρεση του Κέντρου Βάρους η κλασική στατική.

Σημαίνει ότι στη μελέτη έχω είτε κάποιο δομικό στοιχείο το όποιο δεν συνδέεται με την υπόλοιπη κάτοψη, π.χ. Ένα υποστύλωμα που δεν συνδέεται με δοκούς , είτε ότι υπάρχουν 2 κτίρια στην ίδια μελέτη πράγμα που καλό είναι να αποφεύγεται.

Η κατανομή των φορτίων από τις πλάκες στα δοκάρια γίνεται με χρήση ενός αλγόριθμου ο οποίος είναι δυνατόν να μην οδηγεί σε ενιαία λύση (κλειστή μοναδική λύση), οπότε και παρουσιάζονται κατά περιπτώσεις (ανάλογα με τις διαδοχικές συνθήκες στήριξης), άλλοτε κενές περιοχές και άλλοτε επικαλυπτόμενες!

Σε τέτοιες περιπτώσεις, γίνεται αναλογική διόρθωση και τα φορτία κατανέμονται στα δοκάρια με τις πρέπουσες τιμές! Τώρα, οι κενές ή οι επικαλυπτόμενες περιοχές είναι μια ένδειξη ότι πιθανά δεν έχει δοθεί σωστά το μοντέλο των στατικών πλακών. Σε κάθε περίπτωση, η λύση θα ήταν να σπάζουν οι σύνθετες στατικές πλάκες σε μικρότερες με την εισαγωγή δοκών.

Όταν το τοιχίο είναι σχεδιασμένο από -45 μέχρι 45 και από 135-225 μοίρες τότε είναι τοιχίο κατά τον άξονα χ. όταν το τοιχίο είναι σχεδιασμένο από 45 μέχρι 135 μοίρες και από 225- 315 μοίρες τότε είναι τοιχίο κατά τον άξονα ψ.

Είναι ο τρόπος με τον οποίο το πρόγραμμα θα φτιάξει τα άκαμπτα μέλη του χωρικού πλαισίου.

• • Ο στερεός βραχίονας δημιουργεί πάντα δευτερεύοντες κόμβους και αυξάνει την ακρίβεια της επίλυσης
• • Ο έκκεντρος βραχίονας μπορεί να επιλεχθεί όταν η προέκταση του άξονα της δοκού δεν περνά από το κέντρο βάρους του υποστυλώματος
• • Ο κάθετος βραχίονας είναι η προβολή του κέντρου βάρους του υποστυλώματος πάνω στην κατεύθυνση της δοκού.

Οι επιλογές 2 και 3 επηρεάζουν τον αριθμό των κόμβων και την ταχύτητα της επίλυσης και μπορούμε να τα επιλέξουμε αν θέλουμε πιο γρήγορες επιλύσεις.

Ο τύπο υπολογισμού για τη επικάλυψη είναι ο ακόλουθος:
d1 = Coverage + Safe_Gap + Fi_Rod/2 + Fi_Stirrup
όπου συνήθως κατά μέσο όρο λαμβάνονται (γιατί δεν ξέρουμε τις τιμές εξαρχής):
Safe_Gap = 5 mm, Fi_Rod = 20 mm, Fi_Stirrup = 10 mm
Έτσι:
d1 = 2.5 + 0.5 + 2.0/2 + 1.0 = 5.0 cm.

Υπολογισμός τάσεων σε κοιτόστρωση:

Για τον υπολογισμό των τάσεων σε μια κοιτόστρωση ουσιαστικά ακολουθούμε την ίδια διαδικασία όπως και στον υπολογισμό της πεδιλοδοκού όπως αυτή παρουσιάζεται στο τεύχος.
Υπολογίζουμε λοιπόν τη μέση επιτρεπόμενη τάση σχεδιασμού αντοχής του εδάφους,η οποία δίνεται από τον τύπο
σRdm=(1.35G+1.50Q)/(G+Q)*σεπ (Όπου σεπ= επιτρεπόμενη τάση του εδάφους.)
Αρχικά βρίσκουμε τα φορτία των υποστυλωμάτων που συντρέχουν στη συγκεκριμένη δοκό που θέλουμε να μελετήσουμε. Αυτά τα φορτία βρίσκονται στο τεύχος στο πινακάκι των φορτιών υποστυλωμάτων και εφόσον μιλάμε για θεμελίωση τα φορτία των υποστυλωμάτων του υπογείου ή γενικά της τελευταίας στάθμης.
Εμείς θα χρησιμοποιήσουμε τα φορτία G και Q
Έστω λοιπόν ότι η δοκός δ1 δέχεται τα φορτία των υπ/των Κ1 και Κ2.
Προσθέτουμε τα μόνιμα φορτία αυτών δηλ. G(Κ1+Κ2) καθώς και τα κινητά Q(Κ1+Κ2)
Κατόπιν τα αθροίσματα αυτά τα πολλαπλασιάζουμε με τους συντελεστές 1,35 για μόνιμα και 1,50 για τα κινητά
Δηλ. 1,35 G(Κ1+Κ2) +1,50 Q(Κ1+Κ2)
Το αποτέλεσμα αυτό το διαιρούμε με το άθροισμα (G+Q) και το πολλαπλασιάζουμε με την σεπ.

Από την μέση επιτρεπόμενη τάση σχεδιασμού αντοχής του εδάφους μπορούμε να υπολογίσουμε την οριακή αντοχή σχεδιασμού του εδάφους η οποία δίνεται από τον τύπο σRd,lim=1.30 σRdm. Tο 1,30 προκύπτει από τον παλιό κανονισμό συμφώνα με τον οποίο η επιτρεπόμενη τάση αιχμής εδάφους λόγω σεισμικής έντασης ή/και κατασκευαστικής εκκεντρότητας, λαμβανόταν ίση με 1,30σεπ.
Μπορούμε επομένως με το νέο κανονισμό να δεχτούμε αντοχή σχεδιασμού εδάφους ίση με σRd=1.30 σRdm
Με τον τρόπο αυτό έχουμε υπολογίσει τις τάσεις στα συνδετήρια δοκάρια της κοιτόστρωσης.

Παρακάτω μπορούμε να δούμε και ένα παράδειγμα

Έστω ότι θα εξετάσουμε την συνδ. δοκό ΣΔ1
Τα υποστυλώματα που συντρέχουν είναι τα Κ1 και Κ2.
Από το επισυναπτόμενο πινακάκι των φορτίων που εμφανίζεται στο τεύχος παίρνουμε τα φορτία G Q από τη στήλη που γράφει Gολ και Qολ.
Τα προσθέτουμε μεταξύ τους και τα πολλαπλασιάζουμε με το 1.35 G +1.5Q.

Έχουμε λοιπόν 221,3+221,3=442,6 ΚΝ για τα μόνιμα φορτία G και
31,7+31,7=63,4 για τα κινητά Q
Ετσι 1.35χ442,6 +1.50χ63,4=692,61 ΚΝ και 442,6+63,4=506ΚΝ
H επιτρεπόμενη τάση εδάφους που έχουμε δώσει είναι 0,25ΜΡa
Εφαρμόζουμε λοιπόν τον τύπο σRdm=1.35G+1.50Q)/(G+Q)*σεπ
Άρα σRdm= ( 692,61/506)*0,25*1000=342,2ΚΝ/m2
Για την αντοχή σχεδιασμού του εδάφους σRd=1,30*342,2=444,86ΚΝ/m2
Βλέπουμε το διάγραμμα τάσεων στη θεμελίωση όπως αυτό προκύπτει από την επίλυση.

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι εφόσον η τάση της δοκού λόγω του εδάφους είναι 342,2ΚΝ/m2 και η τάση λόγω των φορτίων είναι 139,7ΚΝ/m2 ,δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη θεμελίωση.

Ο υπολογιζόμενος απαραίτητος υπολογισμός σε διαξονική κάμψη με παρουσία αξονικής δύναμης, εξαρτάται από δύο αντίθετες φυσικές έννοιες επι της διατομής:

• • Την διαξονική καμπτική ροπή
• • Την αξονική δύναμη

και μάλιστα όσο πιο μεγάλη θλιπτική αξονική δύναμη έχουμε τόσο και λιγότερος εφελκυστικός οπλισμός κάμψης απαιτείται. Είναι λοιπόν δυνατόν η παρουσία μεγάλης θλιπτικής αξονικής δύναμης στα υποστυλώματα, όπως πχ συμβαίνει συνήθως στους κατώτερους ορόφους πολυώροφου κτηρίου, να υπερκαλύψει τον επι της διατομής εφελκυσμό. Συνεπώς για την μαθηματική ισορροπία να απαιτείται ακόμα και αρνητικός εφελκυστικός οπλισμός!!! Αντίθετα, σε δοκούς και πλάκες, όπου έχουμε συνήθως μηδενική αξονική δύναμη, μάλλον απαιτείται πάντοτε οπλισμός που θα πάρει τον εφελκυσμό!

Η συνολική τέμνουσα για κάποιο συνδυασμό δράσεων, που χρησιμοποιείται για την τέμνουσα σχεδιασμού ενός στοιχείου δίνεται σαν:
Vw+aE = VW + aCD* VE,
όπου VW είναι το στατικό μέρος του συνδυασμού,VE είναι το σεισμικό μέρος του συνδυασμού και aCD ο συντελεστής ικανοτικής μεγέθυνσης κόμβου.

Είναι:

• • Για υποστυλώματα: aCD = q = 3.5
• • Για δοκούς: aCD = q/1.2 = 3.5/1.2
• • Για τοιχία: aCD = γRd * MRd,0/ME,0,όπου γRd = 1.30, ο συντελεστής υπεραντοχής,MRd,0 η αντοχή σε κάμψη στη βάση του κτηρίου και ME,0 η μέγιστη ροπή από σεισμική δράση στη βάση του κτηρίου

Παρατηρήσεις στην τρίτη περίπτωση :

• • Τα στοιχεία πρέπει να συμπεριφέρονται πραγματικά σαν τοιχία μέχρι την θεμελίωσή τους, δηλαδή να περνούν τον έλεγχο των τοιχίων, αλλιώς υπολογίζονται με aCD = 3.5
• • Ο συντελεστής aCD εξαρτάται από την κατεύθυνση του σεισμού, δηλαδή έχει πιθανά διαφορετικές τιμές κατά +x,-x,+y,-y

Αν έχουμε ανισόσταθμη θεμελίωση τότε τα MRd,0 και ME,0 αντιστοιχούν στο πρώτο υπέργειο επίπεδο πάνω από την θεμελίωσή τους

Υπολογισμός ανηγμένου αξονικού φορτίου.

Διευκρινήσεις επί του αξονικού φορτίου στύλων

Για την στατική φόρτιση (1,35G +1.50Q) ο τύπος παίρνει τη μορφή νd= Nd/Ac*fcd

• α) όταν Νd>1*fcd*Ac τότε το πρόγραμμα εμφανίζει πρόβλημα αξονικού φορτίου λόγω στατικής φόρτισης
• β) όταν Νd>0,85*fcd*Ac τότε το πρόγραμμα εμφανίζει προειδοποίηση αξονικού φορτίου λόγω στατικής φόρτισης

όταν η στατική φόρτιση υπερισχύει προκύπτουν τα ανωτέρω μηνύματα

Για τη σεισμική φόρτιση (Συνδυασμοί δράσεων με σεισμό) o τύπος παίρνει τη μορφή νd= Nsd/Ac*fcd ≤0,65

• α) όταν Νsd>0,65(0,85*fcd)*Ac τότε το πρόγραμμα εμφανίζει προειδοποίηση αξονικού φορτίου λόγω σεισμικής δράσης
• β) όταν Νsd>0,65(1*fcd)*Ac τότε το πρόγραμμα εμφανίζει πρόβλημα αξονικού φορτίου λόγω σεισμικής δράσης

όταν η σεισμική φόρτιση υπερισχύει προκύπτουν τα ανωτέρω μηνύματα.

Θα προσπαθήσουμε μαζί με την λύση να δώσουμε και μια "απλή" φυσική ερμηνεία του προβλήματος:

Από τι μπορεί να παρατηρήσει κανείς από τα παραπάνω σχήματα, έχουμε μια μεγάλη "άκρως" άκαμπτη περιοχή στην οροφή του υπογείου που γειτνιάζει με μια "άκρως" εύκαμπτη περιοχή των πεδιλοδοκών που υπάρχουν στην στάθμη. Αν όλη η στάθμη ήταν άκαμπτη οι θεωρητικά μηδενικές μετακινήσεις των στοιχείων αυτής θα οδηγούσαν σε μηδενικές ταλαντούμενες μάζες στην περιοχή. Τώρα όμως που μια μεγάλη περιοχή παραμένει θεωρητικά ακίνητη και μια άλλη μικρότερη ταλαντώνεται αρκετά δημιουργείται πρόβλημα στο ποσοστό της μάζας που συνεισφέρει η στάθμη. Αυτό επικεντρώνεται στις οριακές συνθήκες των ελαστικά κινούμενων κόμβων των πεδιλοδοκών που συνδέονται με το πρακτικά μηδενικής μετακίνησης διάφραγμα της στάθμης.

Επομένως δεν είναι απόλυτα σωστή η παρατήρησή ότι όποτε έχουμε ανισόσταθμη θεμελίωση χάνονται μάζες" αλλά μόνον στις περιπτώσεις σαν αυτή που αναφέρουμε. Τώρα προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε και το γράμμα των Κανονισμών, στην ουσία μάζα δεν χάνεται ή τουλάχιστον αυτή που χάνεται δεν συνεισφέρει τίποτε στο τελικό αποτέλεσμα (καθόσον δεν έχουμε ουσιαστικές μετατοπίσεις μαζών), πράγμα που μπορεί να το δει κανείς και στα αποτελέσματα των εντατικών μεγεθών, αφού κάνει πρώτα τις παρακάτω διορθώσεις για να λύσει το πρόβλημα:

=> Θα πρέπει να επιλεγούν όλοι οι μακαρισμένοι συνοριακοί κόμβοι στο χωρικό μοντέλο και να απελευθερωθούν
Τότε η ταλαντούμενη μάζα θα ξεπεράσει αρκετά το απαιτούμενο 90%.

Οι συγκεκριμένες δοκοί είναι πρόβολοι, και μία δοκός εν προβόλω δεν μπορεί ποτέ να εξαντλήσει την αντοχή της επειδή δεν έχει σχετικά ακλόνητη στήριξη και στη απέναντι πλευρά.Σ' αυτήν την περίπτωση δεν μπορεί να δημιουργηθεί 'μοχλός' που θα αναγκάσει την δοκό να εξαντλήσει την αντοχή της. Με απλά λόγια οι δοκοί εν προβόλω δεν συμμετέχουν στον ικανοτικό έλεγχο.

Μετά την εκτέλεση του αντισεισμικού πηγαίνουμε στο μενού Εργαλεία > Στοιχεία εκτύπωσης αντισεισμικού. Μας εμφανίζει το τεύχος στο οποίο μπορούμε να δούμε αν έχουμε επάρκεια ή όχι.

Από το μενού παράμετροι –παράμετροι μελέτης –combination parameter 4 και αλλάζω την default τιμή του ψ2 (αναφέρεται ως c2)

Όταν έχουμε κτίριο με οποιαδήποτε κάτοψη και τρύπες ή ανισοσταθμιες στο φορέα μας. Δηλαδή κτίριο το οποίο δεν έχει εξασφαλισμένη διαφραγματικη λειτουργία. Για το λόγο αυτό επιλεγούμε την κατανομή στις ράβδους ώστε η κάθε ράβδος θα πάρει τη μάζα που της αντιστοιχεί.

Πηγαίνοντας στην εισαγωγή στοιχείων στο μενού απεικόνιση μπορούμε να μαρκάρουμε την επιλογή ισοδύναμες ορθογωνικες πλάκες. Μπορούμε να δούμε με τις διακεκομμένες γραμμές τις πλάκες με τις οποίες γίνεται η επίλυση με τη μέθοδο Czerny.

Μπορούμε να αυξήσουμε τις διαστάσεις των υπ/των και των τοιχίων για να μειωθούν οι μετακινήσεις και να διατάξουμε τα κατακόρυφα στοιχεία (ειδικά δε τις θέσεις των τοιχωμάτων εφ' οσον αυτά υπάρχουν ), σε σημεία που να εμποδίζουν τις μεγάλες στρεπτικές μετακινήσεις των διαφραγμάτων.

Αυξάνοντας τις διαστάσεις του στοιχείου που πάσχει και επιλύοντας ξανά ή αυξάνοντας τις διαστάσεις γειτονικών στοιχείων ώστε η τέμνουσα να κατανεμηθεί διαφορετικά.

Αυξάνοντας τα διαμήκη σίδερα από τους κατασκευαστικούς Οπλισμούς στο στοιχείο που εμφανίζει το πρόβλημα. Κατόπιν γυρνάμε στην αναφορά προβλημάτων και ελέγχουμε αν διορθώθηκε ή όχι.

Θα πρέπει να ρυθμιστούν οι τοπικές ρυθμίσεις στα windows, ώστε να υποστηρίζουν την Ελληνική γλώσσα. Ανάλογα την έκδοση των windows, θα πρέπει να ανοίξουμε τον πίνακα ελέγχου:

• -Σε windows xp και windows 7: Έναρξη >ρυθμίσεις >πίνακας ελέγχου (control panel) > περιοχή και γλώσσα (regional and language options)
• -Σε windows 8 και windows 10: Πατήστε ταυτόχρονα το windows key + I ώστε να ανοίξετε το πλαίσιο διαλόγου των ρυθμίσεων. Στο πεδίο εύρεσης πληκτρολογήστε control panel (ή πίνακας ελέγχουν) και επιλέξτε από τα αποτέλεσμα αναζήτησης ώστε να μεταφερθείτε στον πίνακα ελέγχου. Στην συνέχεια επιλέξτε Region (Περιοχή).

Επιλέγουμε την Ελληνική γλώσσα και στις δυο καρτέλες (tabs) που εμφανίζονται:

• - Στην καρτέλα Μορφή (formats)
• - Διαχειριστικό (Administrative)

Στην συνέχεια κλείνουμε και ξανανοίγουμε το πρόγραμμα.

Γιατί σύμφωνα με την νέα χρησιμοποιούμενη λογική όπλισης των υποστυλωμάτων στα HoloBIM, οι πιθανές θέσεις κατακόρυφου οπλισμού ενός υποστυλώματος έχουν σχέση με τους χρησιμοποιούμενους συνδετήρες του και όχι με την καθ 'εαυτού γεωμετρία της διατομής του.

Σε κάθε τετράπλευρο συνδετήρα τώρα έχουμε τις εξής πιθανές θέσεις κατακόρυφου οπλισμού:

• - 4 κολονοσίδερα στις κορυφές του.
• - 4 κολονοσίδερα παρακείμενα λίγο πριν τις κορυφές του.
• - 4 κολονοσίδερα παρακείμενα λίγο μετά τις κορυφές του.
• - 4 κολονοσίδερα στα μέσα των πλευρών του.

Σύνολο 16 κολονοσίδερα ανά συνδετήρα το πολύ. Υπάρχουν όμως και θέσεις μεταξύ των συνδετήρων που είναι κοινές (και επομένως χρησιμοποιούνται μια μόνο φορά), καθώς και θέσεις χαμηλής προτεραιότητας λόγω της πιθανής ύπαρξης οπλισμού από γειτονικό συνδετήρα.

Έτσι στο υπ/μα τύπου Γ υπάρχουν συνήθως δύο κύριοι συνδετήρες που συντρέχουν στην κύρια κορυφή. Επειδή αυτή η κορυφή μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια μόνο φορά, ο κύριος οπλισμός του αποτελείται από 4+4-1=7 κολονοσίδερα.

Στις παραμέτρους οπλισμού υπάρχει εντούτοις η δυνατότητα να τοποθετήσουμε ράβδο στην εσωτερική γωνία.

Από τους κατασκευαστικούς οπλισμούς διαλέγοντας το μενού παράμετροι και επιλέγοντας ανάλογα τα δομικά στοιχεία που μας ενδιαφέρουν.

Η διάμετρος γίνεται Φ12 επειδή το πρόγραμμα προσαρμόζει αυτόματα την διάμετρο στην απαίτηση του κανονισμού που λέει ότι η διάμετρος του συνδετήρα πρέπει να είναι ->=Φ/2=25/2=12.5, στην συγκεκριμένη διατομή SIDEFOR 50/50, δεν υποστηρίζεται η διατομή Φ12, υποστηρίζονται μόνο οι διατομές Φ8 και Φ10.

Αυτό οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει τέτοια διατομή σε SIDEFOR.

Τα δομικά στοιχεία επανοπλίζονται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

• - Όταν αλλάξει κάποια από τις ιδιότητες του στοιχείου, πχ κάποια διάστασή του. Τότε ο οπλισμός που σχετίζεται με το στοιχείο αυτό διαγράφεται και συνεπώς με την διαστασιολόγηση που ακολουθεί επανυπολογίζεται και ενημερώνεται.
• - Όταν επαναϋπολογίζονται τα εντατικά μεγέθη των χωρικών ράβδων. Τότε με την διαστασιολόγηση που ακολουθεί επανυπολογίζεται ο οπλισμός όλων των δομικών στοιχείων, αλλά διατηρούνται παράμετροι οπλισμού που έχουν δοθεί από τον χρήστη και αφορούν συγκεκριμένα δομικά στοιχεία.
• - Όταν μέσα από τους κατασκευαστικούς οπλισμούς ζητηθεί επανόπλιση του κτιρίου. Τότε επανυπολογίζεται ο οπλισμός όλων των δομικών στοιχείων χωρίς να διατηρούνται παράμετροι οπλισμού που έχουν δοθεί από τον χρήστη. Σημείωση: Με κάθε αλλαγή του οπλισμού γίνεται και επανυπολογισμός της ροπής αντοχής των στοιχείων..

Τα σίδερα των στηρίξεων είναι (by default) κάθετα στη στήριξη και όχι αναγκαστικά κατά την κατεύθυνση των σιδήρων των γειτονικών πλακών! Και τούτο γιατί αν οι δύο γειτονικές πλάκες έχουν σίδερα διαφορετικής κατεύθυνσης, ποια από τις δύο κατευθύνσεις θα πρέπει να ακολουθήσουν τα σίδερα της στήριξης;

Υπάρχει βέβαια πεδίο μέσα στον σχετικό διάλογο απ’ όπου μπορεί ο χρήστης να αλλάζει τη γωνία των σιδήρων της στήριξης σε σχέση με την ίδια την στήριξη!

Πρακτικά, στο εργοτάξιο βολεύει -κατά κανόνα- τα σίδερα των στηρίξεων πλακών να παραδίδονται ίσια στο εργοτάξιο να τοποθετούνται στην στήριξη και στη συνέχεια να κάμπτονται επί τόπου. Σ' αυτή την περίπτωση πρέπει να παραδίδονται ταυτόχρονα με τα ίσια σίδερα και οι φουρκέτες των ελεύθερων παρυφών. Αυτήν την πρακτική υποστηρίζει το πρόγραμμα, σε αντίθεση με το παλιό πρόγραμμα που ακολουθούσε την θεωρητική προσέγγιση του θέματος και όχι την πρακτική. Εξάλλου στους μεγάλους προβόλους χρησιμοποιούνται σίδερα π.χ. Φ12/10 ενώ οι φουρκέτες αρκεί να είναι Φ8/20.

Αν το καμπύλο τμήμα περιγραφεί με μια μόνο καμπύλη γραμμή, θα μπει μια μόνο φουρκέτα! Αν όμως το καμπύλο τμήμα το προσεγγίσουμε με πολλαπλά ευθύγραμμα τμήματα ή καμπύλες, θα μπουν τόσες φουρκέτες όσα και τα τμήματα που θα χρησιμοποιηθούν!

H σωστή αναγραφή είναι 13Φ10/7.8 όπου 13 είναι ο αριθμός των συνδετήρων, που υποχρεωτικά είναι ακέραιος αριθμός και 7.8 είναι η απόσταση μεταξύ των 13 συνδετήρων, που κατά κανόνα είναι δεκαδική επειδή το ύψος εντός του οποίου τοποθετούνται είναι συγκεκριμένο και ο αριθμός των συνδετήρων συγκεκριμένος.

Ο άλλος τρόπος γραφής θα ήταν 12.7Φ10/8, ο οποίος όμως δεν αντιπροσωπεύει καμία πραγματικότητα επειδή δεκαδικός αριθμός τσερκιών δεν υπάρχει ενώ δεκαδική απόσταση τσερκιών είναι η καθημερινή πραγματικότητα στο εργοτάξιο. Ο τρόπος αυτός γραφής (13Φ10/7.8) είναι πρωτότυπος για την Ελλάδα επειδή μέχρι τώρα στον Ελληνικό χώρο κυρίαρχο λόγο είχε η θεωρητική προσέγγιση του θέματος και όχι η κατασκευαστική.

Μέσα στους κατασκευαστικούς οπλισμούς υπάρχει το μενού Παράμετροι όπου και μπορούν να ρυθμιστούν όλες οι παράμετροι όπλισης όλων των δομικών στοιχείων.

Επιλέγοντας λοιπόν Παράμετροι -> Δοκοί -> θα εμφανιστεί το κατάλληλο πλαίσιο διάλογου, όπου και μπορούν να γίνουν οι επιθυμητές αλλαγές. Στις παρακάτω εικόνες φαίνεται η τοποθέτηση των συνδετήρων για και για τις 2 επιλογές.

Τιμή παραμέτρου Όλες περιοχές κρίσιμες = ΝΑΙ.

Τιμή παραμέτρου Όλες περιοχές κρίσιμες = ΟΧΙ (default επιλογή).

Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τις συνδετήριες δοκούς όπου πάλι μπορεί να γίνει η αντίστοιχη επιλογή.

Τα σίδερα αυτά δεν εμφανίζονται στο τελικό σχέδιο που εκτυπώνεται από τις σχεδιάσεις ή εξάγεται στο CAD. Προσφέρεται σαν μια επιπλέον ευκολία του προγράμματος για να έχει τη δυνατότητα ο χρήστης να εισάγει εύκολα κάποια σίδερα και να τα ενεργοποιήσει (δεξί πλήκτρο πάνω σε ένα ανενεργό οπλισμό) εάν είναι απαραίτητα.

Επιλέγουμε το ένα υποστύλωμα και με δεξί κλικ ανοίγω τον μενού "οπλισμός του υποστυλώματος". Πάνω δεξιά θα βρω το κουμπί για τις ρυθμίσεις και από εκεί θα αλλάξω από τους συνδετήρες > το "κενό στα άκρα". Θα μετακινηθούν ενιαία όλοι οι συνδετήρες του υποστυλώματος προς τα πάνω. Προσέχω να επιλέξω μικρή τιμή, για να μην δημιουργηθεί κενό στην βάση του υποστυλώματος.

Εικόνες: Παρουσιάζεται καθαρά η διαδικασία στη θέση δύο γειτονικών τοιχίων που σχηματίζουν Γωνιακή Μορφολογία

Οι δοκοί αυτές δεν είναι απαραίτητο να κατασκευαστούν λόγω του ότι τα τοιχία πλήρωσης είναι στοιχειά με πολύ μεγάλη ακαμψία. Όμως αν ο μηχανικός θέλει, μπορεί να τα οπλίσει με τα ελάχιστα του κανονισμού και να τα κατασκευάσει.

Αυτό γίνεται όταν η δοκός έχει πλάτος ίσο ή λίγο μεγαλύτερο από το πλάτος του τοιχίου πλήρωσης. Το πρόγραμμα δεν τις διαστασιολογεί γιατί δεν συντελούν στην αύξηση της ακαμψίας του φορέα.

Το ίδιο ισχύει και για τις δοκούς ανωδομής πάνω από τα τοιχία πλήρωσης.

Δεν αναγράφονται για να είναι ο ξυλότυπος πιο ευανάγνωστος εφόσον αναφέρονται με λεπτομέρεια στο σχέδιο των λεπτομερειών υπ/των.

Σε περίπτωση όμως που θέλει ο χρήστης να βλέπει τους οπλισμούς μπορεί να πάει στο μενού παράμετροι-παράμετροι σχεδίασης – διάφορα-λοιπά –ράβδοι υπ/των και να αλλάξει το όχι σε ναι.

Τότε θα εμφανιστούν οι οπλισμοί .

Οι άνω ράβδοι στις διαδοκίδες δεν αποτελούν τον οπλισμό της πλάκας μεταξύ των διαδοκίδων αλλά αποτελούν κυρίως το montage της διαδοκίδας που είναι απαραίτητα (α) για την συναρμολόγηση των συνδετήρων της διαδοκίδας και (β) για να αποτελούν στήριξη του άνω πλέγματος της πλάκας Zoellner.

Το πρόγραμμα επιλέγει να βάζει σαν montage (πάνω οπλισμός) στις διαδοκίδες, τις ελάχιστες ράβδους που είναι 2 με διάμετρο αυτή που έχει ο κύριος (κάτω) οπλισμός. Βέβαια, σε κάθε περίπτωση ο χρήστης μπορεί να τις αλλάξει και να τις κάνει π.χ. 2Φ8 αντί 2Φ12 αλλά θα πρέπει να ξέρει ότι τα Φ8 είναι πολύ λεπτά για την στήριξη του πλέγματος της πλάκας πάνω στο οποίο θα κυκλοφορούν οι σιδεράδες και οι μπετατζήδες μέχρι την σκυροδέτηση.

Επίσης πρέπει να είναι γνωστό ότι όταν η πλάκα Zoellner έχει γειτονικές πλάκες Zoellner ή συμπαγείς το 'montage' συνυπολογίζεται στον αρνητικό οπλισμό στήριξης και σ' αυτές τις περιπτώσεις βολεύει να επιλέγονται ισχυρές ράβδοι για montage.

Η επίλυση με παλιούς κανονισμούς αφορά υπάρχουσες μελέτες. Το πρόγραμμα υπολογίζει το as,cal για κάθε δομικό στοιχείο αλλά δεν τοποθετεί οπλισμούς (as,eff).

Οι οπλισμοί θα τοποθετηθούν από το χρήστη με βάση τα σχέδια της παλιάς μελέτης.

Ο έλεγχος γίνεται συγκρίνοντας το as,cal με το as,eff.

Τα HoloBIM δίνουν τη δυνατότητα να επισυνάψουμε στο τεύχος εικόνες από την επίλυση όπως διαγράμματα εντατικών μεγεθών ή διαγράμματα ιδιόμορφών.
H διαδικασία αυτή γίνεται ως εξής:
Έστω από τη μάσκα των επιλύσεων επιλέγουμε συνδυασμοί στη συνέχεια ροπές κάμψης και εμφανίζουμε και τις τιμές τους.
Κατόπιν επιλέγουμε από το μενού Εργαλεία-> Λήψη εικόνας.
Μόλις το πατήσουμε εμφανίζεται ένα παράθυρο στο οποίο βλέπουμε τη φωτογραφία. Έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε κάποιον τίτλο ή και να γράψουμε κείμενο. Για να σωθεί απλά πατάμε το οκ.
Για να δούμε την εικόνα αυτή στο τεύχος, πηγαίνουμε στις επιλογές εκτυπώσεων και επιλέγουμε το παράρτημα και αμέσως μας εμφανίζεται η φωτογραφία και το κείμενο που έχουμε γράψει.

Το συγκεκριμένο παράδειγμα έγινε για ροπές κάμψης .. το ίδιο μπορεί να γίνει για όλα τα εντατικά μεγέθη όλων των δομικών στοιχείων φυσικά, καθώς επίσης και για τις ιδιομορφές και για τις φορτίσεις του φορέα μας.

Επιλέγω μέσα από τις εκτυπώσεις τα υποστυλώματα κάποιου ορόφου. Στο τέλος και μετά τον έλεγχο περίσφιγξης ακολουθεί ο πίνακας ελέγχου κοντών υποστυλωμάτων.

Διαφορετικά ύψη κολονοσιδήρων υπάρχουν μόνο στην απόληξη υποστυλωμάτων, εκεί δηλαδή που τελειώνουν οι κολόνες και πρέπει τα σίδερά τους να αγκυρωθούν με κάμψη μέσα στο σώμα τους.

Για να είναι αυτό εφικτό πρέπει τα δευτερεύοντα σίδερα να έχουν λίγο μικρότερο ύψος (βλέπε εικόνα).

Το πρόβλημα αυτό δεν υπάρχει σε κυκλικές κολόνες επειδή, στην απόληξή τους, όλα τα κολονοσίδερα έχουν το ίδιο ύψος.

Σε άσπρο-μαύρο εκτυπωτή/plotter:

• η εκτύπωση γίνεται κατ’ ευθείαν και ο εκτυπωτής μεταφράζει αυτόματα τα χρώματα του σχεδίου σε τόνους του γκρι.

Σε χρωματιστό εκτυπωτή/plotter:

• (α) αν ο εκτυπωτής είναι ρυθμισμένος σαν ασπρόμαυρος, λειτουργεί κανονικά σαν άσπρο-μαύρος,
• (β) αν ο εκτυπωτής είναι ρυθμισμένος σαν χρωματιστός, μόλις ζητηθεί η εκτύπωση πηγαίνουμε στις ‘ιδιότητες’ και από εκεί επιλέγουμε ‘Greyscale’, τότε η εκτύπωση/σχεδίαση θα εκτελεσθεί σε τόνους του γκρι.

Γενικότερα όμως όταν δεν θέλουμε μεγάλη επικάλυψη με μελάνι χρωματιστό ή μαύρο, πρέπει από τις ‘παραμέτρους σχεδίασης’ να αφαιρέσουμε το fill.
Υπάρχει και ένας τρίτος τρόπος, μέσα από το μενού παράμετροι > παράμετροι σχεδίασης. Υπάρχει ένα έτοιμο αρχείο configuration (black_white.cfg) μέσα στο c:\holoBIM. Εάν λοιπόν επιλέξουμε φόρτωμα μέσα από τις παραμέτρους σχεδίασης, τότε η απεικόνιση όλων των δομικών στοιχείων στο πρόγραμμα θα γίνεται μόνο σε άσπρο-μαύρο και κατά επέκταση και οι εκτυπώσεις των σχεδίων.

Εφόσον δουλεύουμε στο AUTOCAD, ανοίγουμε ένα παράθυρο με το ποντίκι το οποίο να περιλαμβάνει όλο το σχέδιο έτσι ώστε να επιλέγουν όλα τα αντικείμενα του σχεδίου. Στην συνέχεια με δεξί πλήκτρο του ποντικιού εμφανίζεται ένα μενού από το οποίο επιλέγουμε Properties (Ιδιότητες).
Στην επιλογή Color μπορούμε να επιλέξουμε να είναι By Layer, έτσι ώστε οποιαδήποτε αλλαγή στο χρώμα ενός Layer να επηρεάζει όλα τα αντικείμενα που βρίσκονται σε αυτό.

Εφόσον έχετε κάρτα γραφικών Nvidia, μέσα από το Nvidia control panel (Δεξί πλήκτρο του ποντικιού) , ρυθμίσεις 3D , επιλέγουμε προβολή για προχωρημένους για να εμφανιστεί το μενού διαχείριση ρυθμίσεων 3D. Πρέπει η επιλογή ‘Νηματική βελτιστοποίηση’ (threaded optimization) να γίνει ανενεργή.

Πηγαίνω στο φάκελο C:/HoloBIM/Projects, από όπου μπορώ να μεταφέρω το φάκελο μια μελέτης οπουδήποτε θελήσω με απλή αντιγραφή / επικόλληση. Με τον ίδιο τρόπο, μπορώ να συμπιέσω τον φάκελο μια μελέτης ώστε να την στείλω με e-mail στο τμήμα υποστήριξης.

• - Εάν χρησιμοποιείτε το πρόγραμμα με usb hasp, είναι πιθανό να μην έχουν εγκατασταθεί οι drivers για το hasp. Μπορείτε να δοκιμάσετε, να εγκαταστήσετε τους πιο προσφάτους drivers για το hasp από το website του κατασκευαστή ΕΔΩ
• - Εάν δεν έχετε ακόμα εγκαταστήσει τους drivers για την κάρτα γραφικών θα χρειαστεί να το κάνετε. Οι τελευταίες εκδόσεις των windows βρίσκουν και εγκαθιστούν αυτόματα τους drivers για όλες τις συσκευές του υπολογιστή, αλλά στην περίπτωση που δεν έχετε ενσωματωμένη κάρτα γραφικών, προτείνουμε να κατεβάσετε την τελευταία έκδοση των drivers από το website του κατασκευαστή (Nvidia, AMD, Intel κτλ).
• - Εάν το πρόγραμμα κλείνει απότομα την στιγμή που προσπαθεί να διαβάσει τις μελέτες ώστε να απεικονίσει την λίστα με τις διαθέσιμες μελέτες, τότε υπάρχει περίπτωση η πρώτη μελέτη στη λίστα να είναι το πρόβλημα. Οι μελέτες απεικονίζονται αλφαβητικά, όποτε η λύση είναι να σβήσετε ή να μεταφέρετε εκτός του φακέλου μελετών, την πρώτη μελέτη βάση της αλφαβητικής ταξινόμησης στον φάκελο C:/HoloBIM/Projects.
• - Δοκιμάστε μια επανεγκατάσταση του προγράμματος έχοντας πρώτα απενεργοποιήσει το antivirus και οποιοδήποτε άλλο πρόσθετο πρόγραμμα ασφάλειας τρέχει στον υπολογιστή.

Προς το παρόν το πρόγραμμα υποστηρίζει μέχρι την έκδοση AutoCAD 2016. Εάν έχετε πιο πρόσφατη έκδοση AutoCAD, μπορείτε να σώσετε το σχέδιό σας σε παλαιότερη έκδοση, μέσα από την επιλογή αποθήκευσης του AutoCAD.

Η διαδικασία δημιουργίας του αρχείου βάσης δεδομένων μοντέλου στο ETABS πρέπει να επαναλαμβάνεται δύο συνεχόμενες φορές.